Πρωτοφανής παραπομπή σε στρατοδικείο 53χρονου αντιρρησία συνείδησης εκθέτει την Ελλάδα διεθνώς

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ

Με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας Αντίρρησης Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία καλεί για μια ακόμη φόρα τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν άμεσα την ελληνική νομοθεσία με το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα όσον αφορά τους αντιρρησίες συνείδησης και εκφράζει την βαθιά ανησυχία της για τις συνεχιζόμενες διώξεις τους.

Συγκεκριμένα, η οργάνωση εκφράζει την βαθιά ανησυχία της για την παραπομπή σε στρατοδικείο 53χρονου αντιρρησία συνείδησης τον Ιούνιο και ζητά να σταματήσει άμεσα η δίωξή του.

Ο Παναγιώτης Μακρής, από τους πρωτοπόρους του κινήματος των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα, παραπέμπεται σε δίκη στο Τριμελές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης την 1^η Ιουνίου κατηγορούμενος για ανυποταξία από το 1990. Το 1998 η αίτησή του για εναλλακτική υπηρεσία είχε απορριφθεί.

Η παραπομπή του Μακρή σε στρατοδικείο από τον εισαγγελέα αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης συνείδησης και θρησκείας* και αυτού σε δίκαιη δίκη** και γίνεται παρά τις εγγυήσεις της ελληνικής νομοθεσίας που ορίζει ότι οι υποθέσεις ανυποταξίας των αντιρρησιών συνείδησης προ του 1998 τίθενται στο αρχείο***.

Περαιτέρω, με αφορμή και τις επανειλημμένες κυβερνητικές εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τη στρατιωτική θητεία, η οργάνωση επαναλαμβάνει τις ακόλουθες συστάσεις:

• Να τροποποιηθεί η νομοθεσία ώστε η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και να μη συνιστά διάκριση. Σήμερα, για τους υπόχρεους πλήρους θητείας, η εναλλακτική υπηρεσία είναι 15 μήνες, ενώ η στρατιωτική θητεία στο Στρατό Ξηράς, όπου υπηρετεί η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων, είναι 9 μήνες

• Να σταματήσουν οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης (κατά παράβαση της αρχής ne bis in idem), να παύσουν οι διώξεις και οι δίκες αντιρρησιών συνείδησης από στρατοδικεία και να υπάρξει πρόβλεψη ώστε να σταματήσουν οι ερήμην δίκες, που γίνονται χωρίς εκείνοι να έχουν λάβει γνώση.

• Να ακυρωθούν όλες οι ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, σε αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων ολικών αρνητών στράτευσης, εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία ή μια τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία, και να σταματήσουν όλες οι εκκρεμείς διώξεις·

• Να διασφαλιστεί ότι όλοι οι αιτούντες εναλλακτικής υπηρεσίας, που σήμερα εξετάζονται από την Ειδική Επιτροπή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα έχουν μια δίκαιη ακρόαση των λόγων τους ως προς την αντίρρηση συνείδησης. H Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει επανειλημμένα συστήσει ότι η εξέταση των αιτήσεων για αναγνώριση της αντίρρησης συνείδησης θα πρέπει να τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχο πολιτικών αρχών.

• Να σταματήσουν οι διακρίσεις όσον αφορά το ποσό εξαγοράς και τον ελάχιστο χρόνο εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης άνω των 35 ετών.

• Να αναγνωριστεί το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης σε οποιαδήποτε στιγμή, πριν, κατά τη διάρκεια, ή μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας.

• Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης θα πρέπει να αναγνωρίζεται επίσης και για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς.

• Να υπάρξει πρόβλεψη ώστε η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης να µην ανακαλείται ποτέ. Σήμερα, οι αντιρρησίες συνείδησης εκπίπτουν της ιδιότητάς τους, για παράδειγμα εάν διαπράξουν ένα πειθαρχικό παράπτωμα στο φορέα όπου εκπληρώνουν την εναλλακτική υπηρεσία. Σε αυτήν την περίπτωση, υποχρεώνονται τότε να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία.

• Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης θα πρέπει να ισχύει πάντοτε, σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου. Οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία μπορεί να ανασταλούν σε καιρό πολέμου µε απόφαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Συνεπώς σε μια τέτοια περίπτωση οι αντιρρησίες συνείδησης θα υποχρεωθούν να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία.

Τη δίκη του Παναγιώτη Μακρή θα παρακολουθήσει παρατηρήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας.

* Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα.
** Άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.
***Άρθρο 12, παράγραφος 8 του Νόμου 4361/2016

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία 

H Ατάλια Μπεν Άμπα αρνείται να υπηρετήσει στον ισραηλινό στρατό και καταδικάζεται σε άλλες 30 μέρες κράτησης σε στρατιωτική φυλακή

 

Της Ατάλια Μπεν Άμπα

Φέτος, στις 6 Φεβρουαρίου, αρνήθηκα να καταταγώ στον ισραηλινό στρατό σε μια πράξη ανυπακοής προς την ισραηλινή πολιτική της υποχρεωτικής στράτευσης. Εκείνη τη μέρα, όπως ήταν αναμενόμενο, οδηγήθηκα σε στρατιωτική φυλακή.
Η αντίρρησή μου να υπηρετήσω στο στρατό βασίζεται σε λόγους συνείδησης∙ πιστεύω πως για να επιτευχθεί η ασφάλεια για όλους τους ανθρώπους στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, θα πρέπει να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική και να τερματιστεί η κατοχή.

Για να επιτευχθεί η ασφάλεια για όλους τους ανθρώπους στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη θα πρέπει να τερματίσουμε την κατοχή

— Ατάλια Μπεν Άμπα, αντιρρησίας συνείδησης

Όταν ήμουν παιδί γυρνούσα συχνά στους δρόμους της Παλαιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ μαζί με τη μητέρα μου. Απολάμβανα τους ενδιαφέροντες ήχους μιας άλλης γλώσσας και τη γεύση διαφορετικών γλυκών και φαγητών. Αργότερα, όταν ήμουν περίπου έξι ετών, ο επιστάτης στο σχολείο μου σκοτώθηκε σε μια τρομοκρατική επίθεση. Όταν η μητέρα μου κι εγώ επιστρέψαμε στην Παλαιά Πόλη αρκετές μέρες αργότερα, προσπάθησα να κρυφτώ πίσω της. Αντιλήφθηκε ότι ήμουν τρομοκρατημένη και μου είπε «μη φοβάσαι – αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν εμένα και εσένα και δεν υπάρχει λόγος να τους φοβάσαι». Εκείνη ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και ότι όλοι εδώ – Εβραίοι και Άραβες – ζούμε υπό το φόβο αυτού του πολέμου.

Τους τελευταίους μήνες συμμετέχω σε δραστηριότητες οργανωμένες από απλούς πολίτες στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη στο πλευρό των Παλαιστινίων. Για πρώτη φορά καταλαβαίνω το βαθμό της συνεργασίας μεταξύ εποίκων και ισραηλινής κυβέρνησης και έχω δει από πρώτο χέρι ότι η κυβερνητική πολιτική στις αγροτικές περιοχές των Κατεχόμενων Παλαιστινιακών Εδαφών είναι σχεδιασμένη να μετατρέπει τη ζωή των Παλαιστινίων σε εφιάλτη και να τους εξαναγκάσει να φύγουν από τη γη τους.



Ένας Παλαιστίνιος ακτιβιστής μου μίλησε για την εμπειρία του με τους Ισραηλινούς∙ όταν ήταν παιδί το μόνο που έβλεπε ήταν στρατιώτες που μιλούσαν μια γλώσσα που δεν καταλάβαινε, να μπαίνουν στο χωριό του και να κατεδαφίζουν σπίτια. Τους φοβόταν και ήταν οργισμένος. Έπρεπε να περάσουν χρόνια προτού συναντήσει Ισραηλινούς που του έδειξαν μια διαφορετική πλευρά της κοινωνίας μας. Ακούγοντάς τον έγινε φανερό σε μένα ότι ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο – η βία προκαλεί βία και δεν αποτελεί τη λύση. Η συνεργασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων θα ανοίξει το δρόμο για την ειρήνη και θα μας επιτρέψει να ζήσουμε όλοι/-ες με ασφάλεια, χωρίς φόβο και μίσος.

Η κοινωνική μου ευθύνη ως μέλος της κοινωνίας είναι σημαντική για μένα και η άρνησή μου να υπηρετήσω στο στρατό δεν πηγάζει από επιθυμία να αποφύγω αυτήν την ευθύνη. Αντιθέτως, προέρχεται από μια προσδοκία να αλλάξουμε την τωρινή πραγματικότητά μας. Αρνούμενη τη στρατιωτική θητεία στην ουσία επιδιώκω να εκπληρώσω την υποχρέωσή μου προς την κοινωνία. Ο ισραηλινός στρατός είναι το όργανο της κυβέρνησης που προκαλεί και διατηρεί την καταπίεση, την αποστέρηση και αφαίρεση βασικών δικαιωμάτων. Προκειμένου να αλλάξει αυτή η κατάσταση δεν μπορώ να συνεργαστώ με το στρατό.

Το να βυθιστούμε στο μίσος είναι εύκολο. Είναι εύκολο να σκεφτόμαστε με όρους «εμείς» και «αυτοί», «καλοί» και «κακοί». Οι σύντροφοί μου στον αγώνα και εγώ μπορεί να μην τερματίσουμε την κατοχή, αλλά οι δράσεις μας είναι η αρχή. Για να αλλάξουμε ουσιαστικά τα πράγματα χρειάζεται να κάνουμε τα πρώτα βήματα – και γι’ αυτό πρέπει να αρνηθώ να υπηρετήσω το στρατό, γιατί στην τωρινή πραγματικότητά μας ο μόνος δρόμος να υπερασπιστείς τη δημοκρατία είναι να αρνηθείς να υπηρετήσεις.

Έχω ξεκινήσει πλέον την τρίτη περίοδο φυλάκισής μου. Η επιστροφή στη φυλακή ήταν δύσκολη γιατί κάθε μικρό προνόμιο που παραχωρήθηκε μπορεί να αφαιρεθεί ανά πάσα στιγμή. Επίσης, αυτήν τη φορά είμαι μόνη, χωρίς άλλες αντιρρησίες συνείδησης, και είναι ολοένα και πιο δύσκολο να παραμείνω θετική. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι ο αγώνας μου είναι σημαντικός και ξεπερνάει εμένα και τους φόβους μου.
---
Η Διεθνής Αμνηστία ασχολείται με το ζήτημα των αντιρρησιών συνείδησης στο Ισραήλ από το 1972. Το δικαίωμα να αρνηθεί κανείς να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, χωρίς να υποστεί καμία ποινική, σωματική ή διοικητική τιμωρία, προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο έχει επικυρωθεί από το Ισραήλ. Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί την Ατάλια Μπεν Άμπα και άλλα άτομα που κρατούνται λόγω της άρνησής τους να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης ή βαθιάς προσωπικής πεποίθησης, ως κρατούμενους συνείδησης και καλούμε τις ισραηλινές αρχές να την αφήσουν ελεύθερη άμεσα και χωρίς όρους.

Τουλάχιστον πέντε αντιρρησίες συνείδησης στη στρατιωτική θητεία φυλακίστηκαν το 2016. Στις 23 Μαρτίου 2017 η αντιρρησίας συνείδησης Ταμάρ Ζεεβί, 19 ετών, αποφυλακίστηκε έχοντας περάσει 115 μέρες σε στρατιωτική φυλακή, και στις 5 Απριλίου 2017, η Ταμάρ Αλόν, 18 ετών, επίσης αντιρρησίας συνείδησης, αποφυλακίστηκε μετά από 130 μέρες στρατιωτικής κράτησης.

Πηγή: Διεθνής Αμνηστία