ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 19 Φεβρουαρίου 2004
Ο Λάζαρος Πετρομελίδης αναγνωρίστηκε ως αντιρρησίας συνείδησης τον Νοέμβριο του 1998 και κλήθηκε να υπηρετήσει πολιτική υπηρεσία 30 μηνών σε Κέντρο Υγείας στο Κιλκίς, περίπου 550 χιλιόμετρα μακριά από την κατοικία του. Με βάση τις τότε ισχύουσες διατάξεις, η στρατιωτική θητεία για κάποιον της ηλικίας και της οικογενειακής του κατάστασης (παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού) θα διαρκούσε στην πράξη τέσσερις μήνες (δεδομένου του δικαιώματος εξαγοράς των οκτώ μηνών από την 12μηνη θητεία) και θα ήταν κοντά στην κατοικία του. Αρνήθηκε να υπηρετήσει αυτήν τη θητεία, με το σκεπτικό ότι είχε τιμωρητική διάρκεια, και έτσι εξέπεσε του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης στις 10 Φεβρουαρίου 1999.
Στην προηγούμενη δίκη, στις 12 Ιουνίου 2003, ο Λάζαρος Πετρομελίδης καταδικάστηκε επειδή διεκδίκησε το δικαίωμά του να υπηρετήσει δίκαιη εναλλακτική υπηρεσία. Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με 3ετή αναστολή με την κατηγορία της ανυποταξίας από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών. Ο Λάζαρος Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά κλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.
Η Διεθνής Αμνηστία ζητά για άλλη μια φορά από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να καθιερώσουν επειγόντως μια αληθινά δίκαιη, μη τιμωρητική, εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις.
Η Διεθνής Αμνηστία επιθυμεί να υπενθυμίσει στις ελληνικές αρχές, ότι παρόλο που ένα χρόνο πριν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχε επίσημα ανακοινώσει ότι θα κατέθετε νομοσχέδιο για τη μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Αντιθέτως, οι διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης συνεχίζονται, παραβιάζοντας τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα και αμαυρώνοντας την εικόνα της χώρας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και παγκοσμίως.
Στις 13 Μαρτίου 2003, η Διεθνής Αμνηστία απήυθυνε επιστολή προς το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εκφράζοντας λεπτομερώς τις ανησυχίες της οργάνωσης αναφορικά με τον Νόμο 2510/1997 περί στράτευσης και ζητώντας τον σεβασμό του δικαιώματος των υπόχρεων θητείας να τους δίνεται η ευκαιρία να υπηρετήσουν θητεία εναλλακτική προς την στρατιωτική, σε συνθήκες σύμφωνες προς τα διεθνή πρότυπα και τις διεθνείς συστάσεις.
Το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απάντησε στη Διεθνή Αμνηστία, παραδεχόμενο την ανάγκη μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας και δηλώνοντας για ακόμα μια φορά ότι «το Υπουργείο μας έχει ετοιμάσει νομοσχέδιο για τη μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, η οποία δεν θα υπερβαίνει το διπλάσιο της διάρκειας της στρατιωτικής υπηρεσίας που ισχύει κάθε φορά».
Η Διεθνή Αμνηστία καλωσόρισε την ανακοίνωση αυτή από την πρώτη φορά που διατυπώθηκε, αλλά υπογράμμισε ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας θα παρέμενε τιμωρητική και μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης και ότι υπάρχουν πολλά άλλα σημεία που πρέπει να διορθωθούν, τόσο στο νόμο όσο και στην πρακτική, ώστε να εναρμονιστεί η εναλλακτική υπηρεσία με τα διεθνή πρότυπα και τις διεθνείς συστάσεις.
Γενικές πληροφορίες
Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003).
Συνοπτικά, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν συγκεκριμένες διατάξεις του Νόμου 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι: 1) η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, 2) υπάγεται εξ' ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), 3) οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, 4) δεν μπορούν ποτέ να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου, 5) δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας, 6) οι αντιρρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκρεμμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και ταυτότητα, και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Το πλήρες κείμενο της έκθεσης «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης», είναι διαθέσιμο στα αγγλικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003 και στα ελληνικά στη διεύθυνση http://www.amnesty.gr/news/2003-09-29-2.asp
Πηγή: Greek Human Rights List αναδημοσίευση από Διεθνή Αμνηστία
