Ελλάδα: Οι προμηθεϊκές δίκες του Λάζαρου Πετρομελίδη

AI Index: EUR 25/015/2004 Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 2004


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις συνεχιζόμενες ποινικές διώξεις του αντιρρησία συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη, ο οποίος αντιμετωπίζει εκ νέου δίκη στις 16 Δεκεμβρίου, στο Ναυτοδικείο Πειραιά, κατηγορούμενος για δύο ανυποταξίες.


Ο Λάζαρος Πετρομελίδης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, αρνήθηκε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης το 1992 και έκτοτε έχει υποστεί επανειλημμένες ποινικές διώξεις. Αρνήθηκε να υπηρετήσει την εναλλακτική υπηρεσία που του προσφέρθηκε, καθώς θα τον απομάκρυνε σε μεγάλη απόσταση από την οικογένειά του και είχε εξαιρετικά τιμωρητική διάρκεια: 7,5 φορές τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας που θα όφειλε να υπηρετήσει διαφορετικά.


Στην προηγούμενη δίκη του, στις 12 Ιουνίου 2003, ο Λάζαρος Πετρομελίδης καταδικάστηκε για ανυποταξία σε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με τριετή αναστολή. Αν καταδικαστεί πάλι στην επικείμενη δίκη, η προηγούμενη αναστολή της ποινής θα αρθεί και επομένως θα φυλακιστεί αμέσως.


Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι η προηγούμενη καταδίκη του Λάζαρου Πετρομελίδη παραβιάζει το δικαίωμά του να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που δεν θα αποτελεί δυσμενή διάκριση και δεν θα έχει τιμωρητική διάρκεια. Αν επομένως φυλακιστεί λόγω των κατηγοριών για ανυποταξία, η παγκόσμια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα τον υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης και θα ζητήσει την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωσή του.


«Οι αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να έχουν το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία που δεν θα είναι τιμωρητικής φύσεως ή διάρκειας. Εντούτοις, η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία στην Ελλάδα, τόσο στον νόμο όσο και στην πράξη, εξακολουθεί να είναι τιμωρητικής φύσεως και να μεροληπτεί εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης», δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.


Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις ελληνικές αρχές να παύσουν τις ποινικές διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να καθιερώσουν επειγόντως μια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία σύμφωνη με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις. Προς αυτή την κατεύθυνση, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν τον Νόμο 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι:

• η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης,
   
• υπάγεται εξ' ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης),
   
• οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις,
• δεν είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου,
• δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας,
• οι αντιρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκκρεμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και δελτίο ταυτότητας και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.






Γενικές πληροφορίες

Ο Λάζαρος Πετρομελίδης αναγνωρίστηκε ως αντιρρησίας συνείδησης τον Νοέμβριο του 1998 και κλήθηκε να εκτελέσει 30 μήνες εναλλακτική πολιτική υπηρεσία σε Κέντρο Υγείας στο Κιλκίς, περίπου 550 χλμ. μακριά από το σπίτι του. Σύμφωνα με τις τότε ισχύουσες διατάξεις, η στρατιωτική θητεία για έναν άντρα της ηλικίας του και της οικογενειακής του κατάστασης (παντρεμένος και πατέρας ανήλικου παιδιού) θα διαρκούσε στην πράξη 4 μήνες (δεδομένου του δικαιώματος εξαγοράς των 8 από τους 12 μήνες της θητείας) και θα εκτελούνταν κοντά στον τόπο κατοικίας του. Αρνήθηκε να εκτελέσει την υπηρεσία αυτή, με το σκεπτικό ότι έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης και στις 10 Φεβρουαρίου του 1999 του αφαιρέθηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Ακολούθως αρνήθηκε να καταταγεί για στρατιωτική θητεία στις 26 Ιουλίου του 1999 και στις 3 Ιουλίου 2003. Έως σήμερα έχει φυλακιστεί 3 φορές.


Ο Λάζαρος Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά προσκλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.


Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003), διαθέσιμη στη διεύθυνση http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003.




Για περισσότερες πληροφορίες και συνεντεύξεις:

Γεράσιμος Κουβαράς, Διευθυντής Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 210-3600087

Κωστής Παπαϊωάννου, εκπρόσωπος Ελληνικού Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6972-727577

Νίκος Μαστρακούλης, υπεύθυνος προβολής Ελλ. Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6932-069477

 Πηγή: athens.indymedia αναδημοσίευση από Διεθνή Αμνηστία

15η Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης Η Ελλάδα χάνει ξανά την ευκαιρία να γιορτάσει

Αθήνα, 14 Μαΐου 2004

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Έξι χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του Νόμου 2510/97, που για πρώτη φορά πρόσφερε τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής υπηρεσίας στην Ελλάδα, και παρόλες τις επανειλημμένες διακηρύξεις των αρχών που υπόσχονταν τη βελτίωσή του, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι η εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, τόσο στον νόμο όσο και στην πράξη, εξακολουθεί να είναι τιμωρητικής φύσης και να μεροληπτεί σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητά την αναμόρφωση του θεσμού στη βάση των διεθνών προτύπων, καθώς και τον τερματισμό των διώξεων εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την έντονη ανησυχία της σχετικά με τις εισηγήσεις της Ειδικής Επιτροπής που εξετάζει τη συνδρομή των προϋποθέσεων αναγνώρισης των ενδιαφερομένων ως αντιρρησιών συνείδησης. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή αυτή έχει γνωμοδοτήσει συλλήβδην αρνητικά για τις αιτήσεις ιδεολογικών αντιρρησιών συνείδησης, όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Δήμα, ο οποίος στη συνέχεια, στις 30 Δεκεμβρίου 2002, δικαιώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου προσέφυγε κατά της απορριπτικής απόφασης για την αίτησή του να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά την επανεξέταση της εν γένει λειτουργίας της Ειδικής Επιτροπής. Ζητά επίσης μια εναλλακτική πολιτική υπηρεσία καθαρά πολιτικής φύσης, εντελώς εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των αιτήσεων των ενδιαφερομένων για αναγνώρισή τους ως αντιρρησιών συνείδησης. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις, ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας στο σύνολό του πρέπει να έχει καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, επομένως, αν προβλέπεται επιτροπή για την εξέταση των αιτήσεων, δεν θα πρέπει να έχει κανέναν στρατιωτικό μεταξύ των μελών της, ούτε να εισηγείται σε στρατιωτικές αρχές.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει επανειλημμένα εκφράσει την ανησυχία της για το ότι ο Νόμος 2510/97 δεν παρέχει εγγυήσεις στην περίπτωση αυθαίρετων ή υποκειμενικών γνωμοδοτήσεων της Επιτροπής. Στην περίπτωση του Δημήτρη Δήμα η Επιτροπή γνωμοδότησε αρνητικά και η αίτησή του για εναλλακτική υπηρεσία απορρίφθηκε πράγματι από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας στις 10 Αυγούστου 2001, επειδή ο αιτών «δεν προέβαλε ότι ασπάζεται γνωστό φιλοσοφικό δόγμα (θρησκευτικό, πολιτικό, ηθικό ή γενικότερα ιδεολογικό) που εναντιώνεται στην στράτευση, ούτε ανήγαγε πειστικά τις απόψεις του σε γενική αντίληψη περί ζωής, ούτε παρουσίασε δράση και εν γένει στάση ζωής χαρακτηριστικά αντίστοιχη με ιδεολογικές πεποιθήσεις που τον εμποδίζουν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις».

Σε μια άλλη πρόσφατη περίπτωση, ο αντιρρησίας συνείδησης Κυριάκος Καπίδης δήλωσε αντίρρηση συνείδησης για ιδεολογικούς λόγους. Η αίτησή του να εκπληρώσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία απορρίφθηκε ομοίως στις 5 Απριλίου 2004 επειδή ο αιτών «δεν ανήγαγε πειστικά τις απόψεις του για τις οποίες εναντιώνεται στην στράτευση σε γενική αντίληψη περί ζωής, ούτε παρουσίασε δράση και εν γένει στάση ζωής χαρακτηριστικά αντίστοιχη με ιδεολογικές πεποιθήσεις που τον εμποδίζουν να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις».

Γενικές πληροφορίες

Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003).

Συνοπτικά, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν συγκεκριμένες διατάξεις του Νόμου 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι:

• η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης,
• υπάγεται εξ' ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης),
• οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις,
• δεν μπορούν ποτέ να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου,
• δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας,
• οι αντιρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκκρεμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και ταυτότητα, και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το πλήρες κείμενο της έκθεσης «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης», είναι διαθέσιμο στα αγγλικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003.


Πηγή: Greek Human Rights List αναδημοσίευση από Διεθνή Αμνηστία

Ελλάδα: Ο επαγγελματίας οπλίτης Γιώργος Μοναστηριώτης είναι κρατούμενος συνείδησης και πρέπει να αφεθεί ελεύθερος

Αθήνα,
22 Σεπτεμβρίου 2004

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Στις 13 Σεπτεμβρίου 2004 ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Γιώργος
Μοναστηριώτης, 24 ετών, συνελήφθη και οδηγήθηκε κατευθείαν στο Ναυτοδικείο
Πειραιά για δίκη με επείγουσες διαδικασίες. Καταδικάστηκε την ίδια μέρα σε
ποινή φυλάκισης 3 ετών και 4 μηνών με την κατηγορία της «λιποταξίας» και
οδηγήθηκε αμέσως στις Δικαστικές Φυλακές Κορίνθου.

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί τον Γιώργο Μοναστηριώτη κρατούμενο συνείδησης,
που φυλακίστηκε λόγω της συνειδητής του άρνησης να συμμετάσχει στον
πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ, και ζητά την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή του.

Ο Γιώργος Μοναστηριώτης, ο οποίος ήταν Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης στο
Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αρνήθηκε, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, να
ακολουθήσει τη μονάδα του τον Μάιο του 2003, όταν η φρεγάτα «Ναυαρίνο» όπου
υπηρετούσε στάλθηκε στον Περσικό Κόλπο (στο πλαίσιο της επιχείρησης
«Διαρκής Ελευθερία»). Είναι ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας στρατιώτης που
γίνεται γνωστό ότι αρνήθηκε να συμμετάσχει στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ
για λόγους συνείδησης και δήλωσε ότι παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό
για τους λόγους αυτούς.

Στη δημόσιά του δήλωση άρνησης στράτευσης τον Μάιο του 2003 ο Μοναστηριώτης
είχε δηλώσει ότι: «Θεωρώ πως η συμμετοχή μου σε αυτή την αποστολή είναι
συνεργασία στις δολοφονίες του ιρακινού λαού. Αρνούμαι συνειδητά και
υπεύθυνα να συμμετάσχω η να συνεισφέρω καθ' οποιονδήποτε τρόπο στην
ανελέητη σφαγή που συνεργείται κατά του ιρακινού λαού, σ' έναν πόλεμο που
δεν λέει να τελειώσει αφού μετά και την επίσημη λήξη του μετράμε νεκρούς
και μάλιστα παιδιά... Η πράξη αυτή είναι επίσης μια ελάχιστη συμπαράσταση
αλληλεγγύης στον ιρακινό λαό καθώς και στα φιλειρηνικά αισθήματα του
ελληνικού λαού».

Η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί αντιρρησία συνείδησης κάθε άνθρωπο που, για
λόγους συνείδησης ή βαθιάς πεποίθησης, αρνείται να εκτελέσει υπηρεσία σε
ένοπλες δυνάμεις ή να έχει οποιαδήποτε άλλη άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε
πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις. Περιλαμβάνονται και οι κληρωτοί ή
επαγγελματίες στρατιώτες που αναπτύσσουν αντίρρηση συνείδησης μετά την
κατάταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση που ένα τέτοιο άτομο
τίθεται υπό κράτηση ή φυλακίζεται αποκλειστικά και μόνο επειδή του έχουν
στερήσει ή αρνηθεί το δικαίωμά του να δηλώσει αντίρρηση συνείδησης ή να
υπηρετήσει μια γνήσια πολιτική εναλλακτική υπηρεσία, η Διεθνής Αμνηστία
θεωρεί τον άνθρωπο αυτόν κρατούμενο συνείδησης και ζητά την άμεση και άνευ
όρων απελευθέρωσή του.

Στην Ελλάδα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωρίζεται ούτε
για τους κληρωτούς ούτε για τους επαγγελματίες στρατιώτες μετά την κατάταξή
τους στις ένοπλες δυνάμεις.

Επτά χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του Νόμου 2510/97, που για πρώτη φορά
πρόσφερε τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής
υπηρεσίας στην Ελλάδα, και παρόλες τις επανειλημμένες διακηρύξεις των
αρχών, που υπόσχονταν τη βελτίωσή του, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι η
εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, τόσο στον νόμο όσο και στην πράξη,
εξακολουθεί να είναι τιμωρητικής φύσης και να κάνει διακρίσεις σε βάρος των
αντιρρησιών συνείδησης. Η διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητά την
αναμόρφωση του θεσμού στη βάση των διεθνών προτύπων, καθώς και τον
τερματισμό των διώξεων εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης.

Γενικές πληροφορίες

Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με
τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο
συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index:
EUR 25/003/2003).

Συνοπτικά, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν τον Νόμο
2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι:
* η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και
διάκρισης,
* υπάγεται εξ' ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και
της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης),
* οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την
ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την κατάταξή τους στις
ένοπλες δυνάμεις,
* δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση να εκπέσουν από το δικαίωμα να
υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου,
* δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή
στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν
συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια
της εναλλακτικής τους υπηρεσίας,

Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η
Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το πλήρες κείμενο της έκθεσης «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις
να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης», είναι
διαθέσιμο στα αγγλικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση
<http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003>http://web.amnesty.org/lib\
rary/index/engeur250032003.


ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

· Κωστής Παπαϊωάννου, Εκπρόσωπος του Ελληνικού Τμήματος της
Διεθνούς Αμνηστίας, τηλ. 6972 727577

Πηγή: Greek Human Rights List αναδημοσίευση από Διεθνή Αμνηστία

Απόφαση στρατοδικείου ένα χρόνο μετά τις επίσημες υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα «Απο πολιτικό δικαστήριο πρέπει να δικαστεί ο αντιρρησίας συνείδησης»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 19 Φεβρουαρίου 2004

Η Διεθνής Αμνηστία καλωσορίζει τη σημερινή απόφαση του Ναυτοδικείου Θεσσαλονίκης, το οποίο έκρινε ότι είναι αναρμόδιο να εκδικάσει την υπόθεση του αντιρρησία συνείδησης Λάζαρου Πετρομελίδη, με το σκεπτικό ότι ένα άτομο αναγνωρισμένο ως αντιρρησίας συνείδησης δεν είναι στρατιώτης, οπότε δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα στρατοδικείου, και παρέπεμψε την υπόθεση σε πολιτικό δικαστήριο στο Κιλκίς. Επιπλέον, το Ναυτοδικείο αποφάσισε να αρθούν οι περιοριστικοί όροι που είχαν επιβληθεί στον Λάζαρο Πετρομελίδη.

Ο Λάζαρος Πετρομελίδης αναγνωρίστηκε ως αντιρρησίας συνείδησης τον Νοέμβριο του 1998 και κλήθηκε να υπηρετήσει πολιτική υπηρεσία 30 μηνών σε Κέντρο Υγείας στο Κιλκίς, περίπου 550 χιλιόμετρα μακριά από την κατοικία του. Με βάση τις τότε ισχύουσες διατάξεις, η στρατιωτική θητεία για κάποιον της ηλικίας και της οικογενειακής του κατάστασης (παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού) θα διαρκούσε στην πράξη τέσσερις μήνες (δεδομένου του δικαιώματος εξαγοράς των οκτώ μηνών από την 12μηνη θητεία) και θα ήταν κοντά στην κατοικία του. Αρνήθηκε να υπηρετήσει αυτήν τη θητεία, με το σκεπτικό ότι είχε τιμωρητική διάρκεια, και έτσι εξέπεσε του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης στις 10 Φεβρουαρίου 1999.

Στην προηγούμενη δίκη, στις 12 Ιουνίου 2003, ο Λάζαρος Πετρομελίδης καταδικάστηκε επειδή διεκδίκησε το δικαίωμά του να υπηρετήσει δίκαιη εναλλακτική υπηρεσία. Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 20 μηνών με 3ετή αναστολή με την κατηγορία της ανυποταξίας από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών. Ο Λάζαρος Πετρομελίδης εξακολουθεί να λαμβάνει τακτικά κλήσεις κατάταξης στον στρατό, οπότε διώκεται κάθε φορά εκ νέου για ανυποταξία, λόγω της άρνησής του ως αντιρρησίας συνείδησης να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά για άλλη μια φορά από τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις διώξεις εναντίον όλων των αντιρρησιών συνείδησης και να καθιερώσουν επειγόντως μια αληθινά δίκαιη, μη τιμωρητική, εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και τις συστάσεις.

Η Διεθνής Αμνηστία επιθυμεί να υπενθυμίσει στις ελληνικές αρχές, ότι παρόλο που ένα χρόνο πριν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχε επίσημα ανακοινώσει ότι θα κατέθετε νομοσχέδιο για τη μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Αντιθέτως, οι διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης συνεχίζονται, παραβιάζοντας τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα και αμαυρώνοντας την εικόνα της χώρας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και παγκοσμίως.

Στις 13 Μαρτίου 2003, η Διεθνής Αμνηστία απήυθυνε επιστολή προς το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εκφράζοντας λεπτομερώς τις ανησυχίες της οργάνωσης αναφορικά με τον Νόμο 2510/1997 περί στράτευσης και ζητώντας τον σεβασμό του δικαιώματος των υπόχρεων θητείας να τους δίνεται η ευκαιρία να υπηρετήσουν θητεία εναλλακτική προς την στρατιωτική, σε συνθήκες σύμφωνες προς τα διεθνή πρότυπα και τις διεθνείς συστάσεις.

Το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απάντησε στη Διεθνή Αμνηστία, παραδεχόμενο την ανάγκη μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας και δηλώνοντας για ακόμα μια φορά ότι «το Υπουργείο μας έχει ετοιμάσει νομοσχέδιο για τη μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, η οποία δεν θα υπερβαίνει το διπλάσιο της διάρκειας της στρατιωτικής υπηρεσίας που ισχύει κάθε φορά».

Η Διεθνή Αμνηστία καλωσόρισε την ανακοίνωση αυτή από την πρώτη φορά που διατυπώθηκε, αλλά υπογράμμισε ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας θα παρέμενε τιμωρητική και μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης και ότι υπάρχουν πολλά άλλα σημεία που πρέπει να διορθωθούν, τόσο στο νόμο όσο και στην πρακτική, ώστε να εναρμονιστεί η εναλλακτική υπηρεσία με τα διεθνή πρότυπα και τις διεθνείς συστάσεις.

Γενικές πληροφορίες

Οι ανησυχίες της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφονται λεπτομερώς στην έκθεση με τίτλο: «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης» (Ιούνιος 2003, AI Index: EUR 25/003/2003).

Συνοπτικά, η οργάνωση ζητά από τις Ελληνικές αρχές να αναθεωρήσουν συγκεκριμένες διατάξεις του Νόμου 2510/97 ώστε να διασφαλίζεται ότι: 1) η εναλλακτική υπηρεσία δεν έχει διάρκεια με χαρακτήρα τιμωρίας και διάκρισης, 2) υπάγεται εξ' ολοκλήρου σε μη στρατιωτικές αρχές (περιλαμβανομένης και της εξέτασης των αιτήσεων των αντιρρησιών συνείδησης), 3) οι αντιρρησίες συνείδησης έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν αυτήν την ιδιότητα οποιαδήποτε στιγμή, τόσο πριν όσο και μετά την ένταξή τους στις ένοπλες δυνάμεις, 4) δεν μπορούν ποτέ να εκπέσουν από το δικαίωμα να υπηρετούν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ακόμα και σε καιρό πολέμου, 5) δεν εκπίπτουν του δικαιώματος στην εναλλακτική πολιτική υπηρεσία ή στην άοπλη στρατιωτική θητεία όσοι αντιρρησίες συνείδησης πραγματοποιούν συνδικαλιστικές δραστηριότητες ή συμμετέχουν σε απεργία κατά τη διάρκεια της εναλλακτικής τους υπηρεσίας, 6) οι αντιρρρησίες συνείδησης, για τους οποίους εκρεμμούν διώξεις, θα ανακτήσουν πλήρως τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα, του δικαιώματος για διαβατήριο και ταυτότητα, και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

Παρόμοιες ανησυχίες έχουν εκφράσει επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το πλήρες κείμενο της έκθεσης «Ελλάδα: Να είσαι στον στρατό ή να επιλέγεις να μην είσαι: ο συνεχιζόμενος διωγμός των αντιρρησιών συνείδησης», είναι διαθέσιμο στα αγγλικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://web.amnesty.org/library/index/engeur250032003 και στα ελληνικά στη διεύθυνση http://www.amnesty.gr/news/2003-09-29-2.asp


Πηγή: Greek Human Rights List αναδημοσίευση από Διεθνή Αμνηστία